882 - (ق) عن عليٍّ قال: كُنْتُ رَجُلاً مَذَّاءً [1] ، فَاسْتَحْيَيْتُ أَنْ أَسْأَلَ رَسُولَ اللهِ صلّى الله عليه وسلّم، فَأَمَرْتُ الْمِقْدَادَ بْنَ الأَسْوَدِ فَسَأَلَهُ، فَقَالَ : (فِيهِ الْوُضُوءُ) .
از علی بن ابی طالب رضی الله عنه روایت است که می گوید: مذی زيادی از من خارج می شد. چون دختر رسول الله صلی الله علیه وسلم همسرم بود، شرم داشتم در این مورد از رسول الله صلی الله علیه وسلم سوال کنم؛ بنابراین از مقداد بن اسود خواستم تا در مورد حكم آن از ایشان سؤال كند که رسول الله صلى الله عليه وسلم در پاسخ فرمود: «در اين صورت شرمگاهش را بشوید و وضو بگیرد». و در روایت بخاری آمده است: «اغسل ذَكَرَك وتوَضَّأ»: «شرمگاهت را بشوی و وضو بگیر». و در روایت مسلم آمده است: «تَوَضَّأ وانْضَح فَرْجَك»: «وضو بگیر و شرمگاهت را بشوی».
[خ178، (132)/ م303]