از عبدالله بن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «أَلْحِقُوا الْفَرَائِضَ بِأَهْلِهَا، فَمَا بَقِيَ فَهُوَ لأَوْلَى رَجُلٍ ذَكَرٍ»: «سهميه های معين شده ی ارث را به صاحبان آنها بدهيد. و باقيمانده ی آن را به نزديکترين خويشاوندِ مردِ ميت بدهيد».
و در روایتی آمده است: «اقْسِمُوا الْمَالَ بَيْنَ أَهْلِ الْفَرَائِضِ عَلَى كِتَابِ اللَّهِ، فَمَا تَرَكَتْ، فَلأَوْلَى رَجُلٍ ذَكَرٍ»: «مال [باقی مانده از میت (= ما ترک)] را بر مبنای قرآن، بين کسانی که سهميه های مشخص دارند تقسيم کنيد؛ و هر چه بعد از اين سهميه ها باقی ماند، به نزديکترين خويشاوندِ مردِ ميت بدهيد».
از اسامة بن زید رضی الله عنه روایت است که می گوید: گفتم: ای رسول خدا، آیا فردا در خانه ات در مکه ساکن می شوی؟ فرمود: «وَهَلْ تَرَكَ لَنَا عَقِيلٌ مِنْ رِبَاعٍ؟»: «آیا عقیل برای ما خانه ای برای سکونت باقی گذاشته است؟» سپس فرمود: «لا يَرِثُ الْمُسْلِمُ الْكَافِرَ وَلا الْكَافِرُ الْمُسْلِمَ»: «نه مسلمان از کافر ارث می برد و نه کافر از مسلمان».
از عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «لَا يَتَوَارَثُ أَهْلُ مِلَّتَيْنِ شَتَّى»: «کسانی که از دو دین مختلف باشند از یکدیگر ارث نمی برند».
