3126 - (ق) عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ: أَنَّ أَبَاهُ أَتَى بِهِ إِلَى رَسُولِ اللهِ صلّى الله عليه وسلّم فَقَالَ: إِنِّي نَحَلْتُ [1] ابْنِي هَذَا غُلاَماً، فَقَالَ: (أَكُلَّ وَلَدِكَ نَحَلْتَ مِثْلَهُ) ؟ قَالَ: لاَ، قَالَ: (فَارْجِعْهُ) .
نۇئمان ئىبنى بەشىر رەزىيەللاھۇ ئەنھۇ رىۋايەت قىلغان ھەدىستە، ئۇ مۇنداق دەيدۇ: دادام ماڭا ئازراق مال-دۇنيا بەردى، شۇنىڭ بىلەن ئانام ئەمرە بىنتى رەۋاھە دادامغا: سەن بۇ ئىشقا رەسۇلۇللاھنى گۇۋاھچى قىلمىغۇچە مەن رازى بولمايمەن، دېدى. دادام ماڭا بەرگەن مېلىغا پەيغەمبەر ئەلەيھىسسالامنى گۇۋاھچى قىلىش ئۈچۈن ئۇنىڭ يىنىغا باردى، پەيغەمبەر ئەلەيھىسسالام ئۇنىڭغا: سەن مۇشۇ ئىشنى بالىلىرىڭنىڭ ھەممىسىگە قىلدىڭمۇ؟ دېۋىدى، دادام: ياق، دېدى. پەيغەمبەر ئەلەيھىسسالام: ئاللاھتىن قورقۇڭلار! بالىلىرىڭلارنىڭ ئارىسىدا ئادىللىق قىلىڭلار! دېدى. شۇنىڭ بىلەن دادام يېنىپ كېلىپ ئۇ مالنى قايتۇرۇۋالدى. يەنە بىر رىۋايەتتە: ئۇنداقتا مېنى گۇۋاھچى قىلمىغىن! مەن زۇلۇمغا گۇۋاھچى بولمايمەن. يەنە بىر رىۋايەتتە: بۇنىڭغا باشقا بىرسىنى گۇۋاھچى قىلغىن! دەپ كەلگەن
[خ2586/ م1623]